توسط گیاهان استفاده نمی شوند. هنگام آبیاری گیاهان باآب معمولی مقدارکمی از عناصر غذائی درآب حل می شوند. درنتیجه به همین نسبت برای گیاهان قابل دسترس خواهند بود.

زمانی که گیاه با آب سخت و بدون اثر مغناطیس آبیاری شود، لایه ای سفید و سخت از بی کربنات کلسیم و کربنات ها روی سطح خاک تشکیل می شود و تنها بخشی از بی کربنات های کلسیمی توسط آب شسته شده و در خاک نفوذ می کنند و سپس روی ریشه گیاه نشست می کنند. درنتیجه گیاه مجبوراست برای ادامه زندگی خود ریشه های اضافی تولید کند که این روند رشد طبیعی گیاه را به خاطر صرف انرژی اضافی مختل می کند. به دلیل افزایش مولکول های آب در واحد حجم، براثر مغناطیسی شدن آب، بر حلالیت آن اضافه شده و در نتیجه توانایی آب برای جذب کاتیون ها و آنیون ها افزایش می یابد و مقدار بیشتری از نمک ها به ویژه بی کربنات ها توسط گیاه جذب می شوند. دراین شرایط حرکت املاح به سمت لایه سطحی خاک و همچنین تجمع نمک ها در اطراف ریشه به دلیل خنثی شدن بارالکتریکی نمک ها کاهش می یابد. باافزایش جذب املاح معدنی، نمک های مفید و عناصر موجود در آب و خاک، می توان کود کمتری مصرف نمود. ضمن اینکه بدلیل کوچک تر شدن مولکول های آب و افزایش توانائی جذب آن توسط گیاه، کارایی مصرف آب نیزافزایش می یابد. در اثر آبیاری با آب مغناطیسی به دلیل نفوذ بیشتر آن در خاک، میزان تبخیر از سطح خاک نسبت به آبیاری با آب معمولی کمتر خواهد بود. گزارشات متعددی در خصوص کاربرد آب مغناطیسی در کشاورزی وجود دارد.

مزایای آب آبیاری مغناطیسی:

1-افزایش راندمان آبیاری:
آب مغناطیسی (دیونیزه) به ذرات کلوئیدی رس چسبیده و فرار آب به اعماق خاک متوقف می شود لذا راندمان آبیاری که ناشی از تبخیر و نفوذ عمقی می باشد ارتقاء می یابد. مثلا در آبیاری قطره ای از 85% به 95% افزایش می یابد.

آب مغناطیسی شده روان تر و سریعتر در خاک سطحی فرو می رود و حتی در زمینهای شور و قلیا احتمال ماندابی و تبخیر آب آبیاری کاهش می یابد

2-افزایش حلالیت آب (بهبود کارایی مصرف کود):
بر اثر نیروی مغناطیسی اعمال شده تعداد ملکول های آزاد آب افزایش یافته و دیگر درگیر با املاح محلول در آب نخواهند بود

در اثر این پدیده به شدت به حلالیت آب اضافه شده و کشش سطحی آن کاهش می یابد و می توان در سمپاشی و محلول پاشی از نازل های کوچکتر استفاده کرد تا مصرف سم به یک سوم قبل کاهش یابد.(زیرا ملکول آب بصورت گرد درآمده و بار الکتریکی خود را از دست می دهد)
در صورت آبیاری بارانی در سطحی وسیع، این ذرات به شکل ابر مغناطیسی بر فراز منطقه تشکیل شده و بطور محسوسی میزان بارندگی در آن منطقه افزایش می یابد.
با افزایش حلالیت آب، عناصر غذایی موجود در خاک ( فسفات های تثبیت شده و ذرات کلوئیدی، سیلیکات های حاوی پتاسیم و نیز ریز مغذی ها) فعال شده و نیاز به مصرف کود تا 50 % کاهش می یابد.

اعمال میدان مغناطیسی باعث تغییر خواص فیزیکی آب و در ادامه سهولت انحلال املاح نا محلول در خاک گشته که این امر کاهش 50% مصرف کود را می تواند ارمغان آورد.